Oparipuin-espressa: Koadernotxoa
Usurbilgo Haur Eskolako Hezitzaileak diren Leire, Amaia eta Josunerentzako Oparipuina,
bertako 30 ikasle eta gurasoen esker-ona adierazteko Maite Frankok idatzitakoa.
2015eko uztailean sortua.
(ipuin gehiago irakurtzeko edo eskatzeko
www.ttiklik.eus helbidera jo.)
Hara zer ikasi dugun gaur Haur Eskolan:
Gure bihotzak, sarraila.
Sarrailak, giltza.
Giltzak, atea.
Atearen bestaldean, koadernotxoa,
orri zuriak dituena.
Halaxe jaio omen ginen mundura,
bihotza, sarraila, giltza, atea, koadernotxoa eta guzti.
Andereñok azaldu digu ezagutzen ditugun pertsonek, arkatzak, margoak edota boligrafoak balira bezala, urratzen dituztela koadernotxo horietako orri zuriak, marka bereziak utzita. Nork berea.
Hasieran, ama, aita, anai edo arrebaren trazuak baino ez ditugu izaten orritxootan, baina laster azaltzen dira gure orritxoetan margotu nahi duten beste zenbait.
Pertsona batzuk arkatzen antzekoak dira, errez ezabatzen diren marka ahula uzten digutenak.
Beste batzuk, margoen antzekoak, bizitzari kolorea eta bizipoza ematen diotenak.
Badira tenperen antzekoak ere, barrutik ez ezik, kanpotik ere oso marka nabarmenak uzten dizkigutenak.
Pertsona batzuen urratuak laztanak dira gure bihotz-paperarentzat; maitasunaren tintarekin zirriborratzen digute koadernotxoa.
Beste batzuk berriz papera zauritu egiten dute, labainak balira bezala. Eta horrelakoetan giltza hartu eta klis-klas!, bihotzeko atea itxi egiten dugu, betadinezko malkoekin zauria ondo sendatu arte.
Handitzen goazen heinean gure koadernotxoari orri gehiago ateratzen zaizkio. Ez da inoiz bukatzen. Potoldu eta potoldu aritzen da beti.
Baina bada beste zerbait ahaztu behar ez duguna: guk ere markak uzten ditugula besteen bihotzetan, batzuetan laztanak, eta beste batzuetan zauritxoak.
Eta ba al dakizue zertaz konturatu naizen? Gure paperezko bihotzetan badirela hiru trazu goxo eta aldi berean oso sakon inoiz ezabatuko ez direnak: Andereño Leire, Andereño Amaia eta Andereño Josunerenak dira.
Esatekotan egon naiz, baina azkenean marrazkitxo bana egin diet opari, esaldi bana eta guzti: “eskerrik asko gure koadernotxo hasiberrietan halako trazu goxoak uzteagatik”.
Argi dago ez dituztela nire hizkiak ulertuko, hiru urte baino ez ditudalako,.. baina aldi berean ziur naiz zer esan nahi ote diedan berehala harrapatuko dutela, nik ere, haiek niri bezala, inoiz urratzen ez den maitasunaren tintarekin idatzi diet-eta.
Eta guk, gelako laguntxook, Aimar, Aner, Ekai, Ekhi, Elaia, Enaitz, Hodei, Iban, Irati, Izar, Joanes, Julen, June, Lide, Luken, Maddi, Mare, Markel, Martin, Mateo, Nahia, Nerea, Peru A., Peru K., Unax, Xabi, Zuriñe, Ani, Gorka eta Leirek ….