Itxaro Mendizabal Amundarain Berriako Egunero Argitzen Duelko blogean argitaratua
AZKENA
Aurreko larunbatean Beasaingo Arriaran auzoko lasterketara joan ginen. Nik mendiko 11km-koa egiteko asmoa neukan eta alaba gazteena haurren lasterketa egitera animatu zen.
– Joan aurretik esan zidan: “Ama, ni 9 urterekin hasiko naiz korrika, ez zu bezala 40ekin!”. Ze poza eman zidan. Nire bidea ez jarraitzea da egin dezakeen gauzarik hoberena eta ikaragarri poztu ninduen berak esandakoak.
Ikusi: Haur baten etorkizuna nola zapuztu
eta: alabak bai jakin…
Beraien lasterketa atera zenean ez nengoen bertan eta gure lasterketaren ordua iristen ari zela eta beroketak egitera joan nahi nuen, bera helmugara iritsi eta joateko asmotan nengoenean, non ikusten dudan bere lasterketako azkena sartzen, atzetik ‘eskoba’ eta alabaren zantzurik ez…
Momentu horretan kezka sartu zitzaidan, azken orduan agian iritziz aldatu eta aterako ez zela pentsatu nuen. Hurrengo lasterketari hasiera eman zion antolakuntzak eta hasiera eman eta laster non ikusten dudan alaba korrika datorrela dortsala jarrita eta bere erritmoan…. berataz ahaztu ziren, eta azkena zetorren. Barruan zerbaitek krak egin zidan momentu horretan. Bere parean jarri eta biok batera sartu ginen helmugara.
Gure lasterketa 20 minutura hasi zen. Nere martxan atera nintzen, indartsu sentitzen nintzen eta gozatzen ari nintzen. Normalean azkenekotakoa ibiltzen naiz, eta oraingoan ere halaxe zen, atzetik 5-6 pertsona neuzkan. Ibilbide osoa gozatu nuen, eta lasterketa bukatzeko 300 metro falta zirenean gelditu egin nintzen. Nire atzetik zetozen guztiei pasatzen utzi eta azkeneko postuan heldu nintzen Arriarana. Helmuga baino metro batzuk lehenago han neukan alaba zai, ” ama, azkena zoaz!!” esan zidan “zu etzara inoiz azkena izan!”. Nik baietz, azkena nintzela esan nion, baino lasterketa bukatzea lortu nuela eta pozik nengoela egindakoarekin. Nirekin helmugara sartu nahi zuen galdetu nion eta irripar batekin eskutik heldu zidan eta biok batera gurutzatu genuen helmugako arkua.
Norbaitek izan behar du azkena, eta azkena izateko aukera ez duen bakarra, saiatzen ez dena da.
Egunero argitzen duelako, eta egunero dugulako zer ikasi.
Itxaro
